เม็ดเลือด เป็นกระบวนการควบคุมอย่างประณีต ของการสร้างความแตกต่างอย่างต่อเนื่องของเซลล์บรรพบุรุษ นำไปสู่การก่อตัวของเซลล์เม็ดเลือด ที่เจริญเต็มที่ของทั้งแปดสาย ไมอีลอยด์ เม็ดเลือดแดงเบสโซฟิลิก อีโอซิโนฟิลิกและนิวโทรฟิลแกรนูโลไซต์ เมกะคารีโอไซต์ โมโนไซต์แมคโครฟาจ และต่อมน้ำเหลืองแมคโครฟาจ รวมถึงบีลิมโฟไซต์ เลือดออกอวัยวะ เซลล์เม็ดเลือดก่อตัวขึ้นในอวัยวะสร้างเม็ดเลือด ซึ่งแบ่งออกเป็นตัวอ่อน ถุงไข่แดง ตับของตัวอ่อน
รวมถึงม้ามและไขกระดูกและตัวเต็มวัย ไขกระดูก ม้าม ต่อมไทมัส ต่อมน้ำเหลือง การสร้าง เม็ดเลือด ในไขกระดูกเกิดขึ้นในโพรงของกระดูกท่อ และกระดูกแบนทั้งหมดในช่องว่างระหว่างไซนัส ในสภาพแวดล้อมจุลภาคที่เรียกว่าเม็ดเลือด เซลล์จุลภาครวมถึงเซลล์บุผนังหลอดเลือด เซลล์ชั้นแอดเวนทิเชีย เซลล์ไขว้กันเหมือนแห ไฟโบรบลาสต์ของไขกระดูก มาโครฟาจ เซลล์ไขมัน เซลล์สร้างกระดูกและเซลล์สร้างกระดูก เมทริกซ์นอกเซลล์นั้นแสดงโดยชุดของโปรตีน
ซึ่งไม่ละลายน้ำ กลูโคซามิโนไกลแคน โปรตีโอไกลแคน ไฟโบรเนกติน ไกลโคโปรตีน คอลลาเจนและเส้นใยอีลาสตินในเครือข่ายซึ่งมีเซลล์เม็ดเลือด และสารหลักของกระดูกอยู่ ความสามารถของเซลล์เม็ดเลือด ในการจดจำเซลล์สโตรมอลและกระจายไปในนั้น เกิดจากโมเลกุลการยึดเกาะของเซลล์อินทิกริน และการสัมผัสเซลล์โดยตรง คุณสมบัติของเซลล์นี้แสดงออก ระหว่างการปลูกถ่ายไขกระดูก 85 เปอร์เซ็นต์ ของเซลล์ที่ฉีดเข้าเส้นเลือด จะเข้าไปอยู่ในไขกระดูก
ซึ่งคิดเป็น 6 เปอร์เซ็นต์ ของน้ำหนักตัว ส่วนที่เหลืออีก 15 เปอร์เซ็นต์ จะกระจายไปตามตับ ปอด ม้ามและอวัยวะอื่นๆ เซลล์เม็ดเลือดของบรรพบุรุษไขกระดูก สารตั้งต้นของ T-และ B-ลิมโฟไซต์ก็ก่อตัวขึ้นในไขกระดูกเช่นกัน แต่ความแตกต่างสุดท้ายเกิดขึ้นในต่อมไทมัส T-ลิมโฟไซต์และม้าม ต่อมน้ำเหลืองและแพทช์ของเพเยอร์ B-ลิมโฟไซต์ ลักษณะทางสัณฐานวิทยาของม้ามประกอบด้วย 2 ส่วน เนื้อสีแดงและสีขาว ในเนื้อแดงจะเกิดการสะสม
การทำลายของเม็ดเลือดแดง แมคโครฟาจเยื่อสีแดงส่วนใหญ่ทำลายเซลล์เม็ดเลือดแดงและเม็ดสีเหล็ก เยื่อกระดาษสีขาวซึ่งเกิดจากหลอดเลือดแดง และกล่องน้ำเหลืองโดยรอบนั้น ส่วนใหญ่ประกอบด้วยทีลิมโฟไซต์ กลุ่มของ B-ลิมโฟไซต์ตั้งอยู่บริเวณรอบนอก ของเขตหลอดเลือดแดง หลังจากการกระตุ้นด้วยแอนติเจน ฟอลลิเคิลปฐมภูมิจะพัฒนาเป็นรูขุมทุติยภูมิ ที่มีจุดศูนย์กลางของเชื้อโรค พวกเขาพัฒนา B-ลิมโฟไซต์และเซลล์พลาสมา
ต่อมไทมัสเป็นอวัยวะส่วนกลาง และมีความเฉพาะทางสูงของต่อมน้ำเหลือง ซึ่งจะมีการเจริญเต็มที่และคัดเลือกเซลล์ T-ลิมโฟไซต์ ตลอดจนการกำจัดโคลนที่ทำปฏิกิริยาอัตโนมัติ สารตั้งต้นของ T-ลิมโฟไซต์ เข้าสู่ต่อมไทมัสจากไขกระดูก ไทโมไซต์จากเยื่อหุ้มสมอง มีลักษณะเฉพาะด้วยอัตราการงอกขยายสูง อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ตาย และประชากรบางส่วน ได้รับเครื่องหมายเฉพาะของและ T-ตัวยับยั้งและย้ายผ่านต่อมไทมัส ไปยังอวัยวะต่อมน้ำเหลืองทุติยภูมิ
เมื่ออายุมากขึ้นต่อมไธมัสก็เข้ามาเกี่ยวข้อง แต่เนื้อเยื่อไขมันไม่เคยถูกแทนที่โดยสมบูรณ์ และการผลิตปัจจัยทางร่างกายยังคงดำเนินต่อไป การทำงานของการสร้างเซลล์เม็ดเลือดขาว ถูกควบคุมโดยเซลล์แลงเกอร์ฮานส์ในผิวหนัง และกลุ่มเซลล์น้ำเหลืองจากน้ำเหลือง ต่อมน้ำเหลืองเป็นพื้นฐานสำหรับการก่อตัว ของการตอบสนองทางภูมิคุ้มกัน ในรูจมูกของต่อมน้ำเหลือง แมคโครฟาจที่จับแอนติเจน นำเสนอไปยังบีลิมโฟไซต์ ซึ่งดำเนินการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันโดยตรง
บริเวณแคปซูลย่อยของต่อมน้ำเหลืองนั้นเต็มไปด้วย T-ลิมโฟไซต์ และเซลล์เดนไดรต์อย่างเด่นชัด โดยมีโมเลกุลการทดสอบฮิสโตคอมแพทิบิลิตีคลาส II จำนวนมากซึ่งจำเป็นสำหรับการกระตุ้น T-ลิมโฟไซต์ บริเวณไขกระดูกนั้นเต็มไปด้วยเซลล์ที่โตเต็มที่ ซึ่งหลั่งแอนติบอดีออกมา โครงสร้างและหน้าที่ของแผ่นแปะของเพเยอร์ ซึ่งอยู่ตามลำไส้เล็กนั้นคล้ายกับต่อมน้ำเหลืองของม้ามและต่อมน้ำเหลือง แผนงานของเม็ดเลือด บทบัญญัติหลักของโครงการสร้างเม็ดเลือด
ซึ่งไม่มีเซลล์ต้นกำเนิด การพึ่งพาตนเองที่เป็นอมตะความเป็นไปได้ในการลดจำนวนไมโตสในระหว่างการสุก ลักษณะโคลนของเม็ดเลือดด้วย การเปลี่ยนแปลงของโคลนนิ่งการปรากฏตัวของสารตั้งต้นที่ยังไม่ได้ ก่อนเซลล์ต้นกำเนิดสารตั้งต้น ได้รับการยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา หลังจากสูญเสียคุณสมบัติหลักของสเต็มเซลล์ และมีเพียงสเต็มเซลล์ ความสามารถในการดำรงตัวเอง และความเป็นไปไม่ได้ในการกำหนดแนวคิด ของความสมบูรณ์ที่สุด
เกณฑ์เดียวสำหรับเซลล์ ที่จะอยู่ในส่วนของต้นกำเนิดยังคงมีศักยภาพ ในการแพร่กระจายที่เพียงพอ สำหรับการฟื้นฟูการสร้างเม็ดเลือดหลายเส้น หลังจากภาวะซึมเศร้าของเม็ดเลือดของตัวเอง เวลาในการกำหนดรากฐานระดับโมเลกุล ของชีววิทยาสเต็มเซลล์ยังไม่มา และยังไม่เป็นไปได้ที่จะวาดภาพที่ชัดเจนมากหรือน้อยของการประสานกันของยีน ในระหว่างการสร้างความแตกต่างของเม็ดเลือด ชั้นล่างของต้นสร้างเม็ดเลือดมีการเปลี่ยนแปลงน้อยมาก
นอกเหนือจากการสร้างความแตกต่างของเม็ดเลือด ที่รู้จักกันก่อนหน้านี้แปดสายแล้ว ยังมีการระบุกลุ่มใหม่ นักฆ่าตามธรรมชาติ เซลล์ที่เกี่ยวข้องกับภูมิคุ้มกันตามธรรมชาติ รวมถึงต่อต้านเซลล์มะเร็ง และเซลล์เดนไดรต์ที่นำเสนอแอนติเจนแบบมืออาชีพ ปัจจุบันมีความแตกต่างของเซลล์เม็ดเลือด 11 ถึง 12 บรรทัด ในรูปแบบของการสร้างเม็ดเลือด เราเริ่มต้นด้วยสมาชิกเพียงคนเดียวของการแบ่งต้นกำเนิดเซลล์ต้นตอชนิดโทติโพเทนท์ นั่นคือเซลล์ต้นกำเนิดจากตัวอ่อน ES
เซลล์นี้สามารถสร้างเซลล์ของเนื้อเยื่อ ของร่างกายทั้งหมดได้ เซลล์ต้นกำเนิดจากตัวอ่อนไม่มีอยู่ในการพัฒนาตามปกติ พวกมันถูกแยกออกจากมวลภายใน ของบลาสโตซิสต์ในระยะประมาณ 100 ถึง 120 เซลล์ ในการสร้างตัวอ่อน เซลล์เหล่านี้จะผ่านไปยังขั้นต่อไปของการสร้างความแตกต่างอย่างรวดเร็ว เซลล์ต้นกำเนิดจากตัวอ่อนจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อ หยุดการเจริญเติบโตของเซลล์บลาสโตซิสต์ภายนอกร่างกาย เช่น เมื่อทำการเพาะเลี้ยงภายใต้เงื่อนไขบางประการ
ความแตกต่างของเซลล์บลาสโตซิสต์ถูกปิดกั้น และสามารถแพร่กระจายได้เกือบจะไม่มีกำหนด มากกว่า 120 เท่า โดยไม่มีความแตกต่างไม่มีเนื้อร้าย ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในคาริโอไทป์ การกำจัดบล็อกทำให้เกิดความแตกต่างที่ไม่เป็นระเบียบของเซลล์ต้นกำเนิดจากตัวอ่อน และถึงแม้ว่าการใช้สเต็มเซลล์จากตัวอ่อน ในทางคลินิกอย่างสมเหตุสมผลจะยังห่างไกล แต่ก็แนะนำให้วางสารตั้งต้นนี้ไว้ ที่ด้านบนสุดของลำดับชั้นของเม็ดเลือด
อ่านต่อได้ที่ >> โรคโลหิตจาง จากการบกพร่องของอวัยวะ
